My Dream Journal
Sinds 2011 schrijf ik al mijn opmerkelijke en heldere dromen op in een dromendagboek. Bij het teruglezen van die dromen komen de beelden direct weer in mijn hoofd naar boven. Ik kan me op die manier opnieuw een voorstelling maken van hoe ik de droom beleefd heb. Voor een nieuw, heel persoonlijk, project wil ik mijn dromen in beeld brengen. Het verhaal, de mensen, de voorwerpen, de sfeer, het licht, de kleuren... alles probeer ik zoveel mogelijk te krijgen zoals ik het beleefd heb in mijn droom. Ik neem jullie mee met een kijkje in mijn hoofd. En wie weet, bundel ik de teksten en beelden later bij elkaar in een boek.
ZO VRIJ ALS EEN VOGELTJE
Ik was een mus en ik vloog hoog door de lucht. Ver boven alle mensen, door de wolken, over de stad, de auto's, het verkeer. Het was heerlijk, de snelheid, de koele wind door mijn vleugels. Ik had geen hoogtevrees, maar een intens gevoel van vrijheid. Daar kwam abrupt een einde aan toen ik keihard tegen een stoplicht vloog. Ik schrok wakker van de harde klap. De herinnering aan dit laatste beeld is nog altijd even scherp.
ACHTERLATEN
Ik liep in een groot magazijn van een tuincentrum. Een kat klampte zich de hele tijd aan me vast. Hij sprong tegen me op en kraste op m'n huid. Ik vond het behoorlijk irritant en kwam niet van de kat af. Maar uiteindelijk kreeg ik een soort medelijden met het beest. Hij kon niet met me mee naar huis, dus ik wilde hem ergens achterlaten. Maar wel op een plek die goed voor hem was. Ik ging met hem in overleg en vroeg of hij het magazijn een goede plek vond. Hij antwoordde, met een mannenstem, dat het ok was.
JAMES VERDWIJNT IN SCHADUW
Ik was nog wakker, klaar om te gaan slapen. James komt naar me toe gelopen en steekt zijn hand naar me uit. Ik probeer zijn hand te pakken en vraag hem wat er is. Hij zegt niks en doet een stap naar achter. Terwijl ik naar hem toekom, val ik bijna uit bed. James zet nog een stap naar achter en verdwijnt in het donker van de schaduw. Ik krijg hem niet te pakken. Ik schrik wakker, terwijl ik eigenlijk nog wakker was.
OVERLEVEN IN ZEE
Ik was in het buitenland met een paar vrouwen. We zwommen 's nachts in een donkere zee. Onder water zwommen haaien. We waren verlamd van angst. Eén haai stak zijn hoofd in de mond van een vrouw, waarna zij kokkend weg probeerde te komen. Het lukte ons om veilig uit zee te komen. Daar kwamen we zangeres Anouk tegen. Zij schepte op over haar ruime ervaring met haaien en overleven in zee.
GEHERSENSPOELD
Ik liep door een stad toen steeds meer mensen om mij heen veranderden. Het was alsof zij gehersenspoeld waren, of dat hun lichaam overgenomen werd. Ze kregen volledig bruine ogen. Ook het oogwit verdween. Dreigend liepen ze op mij af. Ik bedacht dat een stroomschok de mensen misschien weer terug kon halen. Ik haalde mijn elektrische vliegenmepper en sloeg daarmee tegen ze aan. Missie geslaagd.
VLIEGEN OVER DE VLOER
Ik was in het oude winkelcentrum de Ridderhof, waar ik besloot op de witte betegelde vloer te gaan liggen. Ik strekte mijn armen en vloog laag over de vloer van het winkelcentrum. Het gaf een heerlijk vrij gevoel en ik herinner me dat ik dacht "zo zou het leven moeten zijn". Onderweg vloog ik door wat stof en vond ik een 2-Euromunt en een sigaret op de vloer, die ik in m'n broekzak deed.
GOED BEDOELD
Ik was op bezoek bij mijn oma. Ik had bloemen voor haar meegenomen om het gezellig te maken in haar vensterbank. Ik deed ze netjes in een vaas en zette ze voor het raam. Ik keek ernaar. Vol trots. En toen pas merkte ik op dat de bloemen al dood waren.
BOVEN WATER BLIJVEN
Ik stapte onder de douche, maar de douchebak was een flink stuk in de grond gezakt, waardoor ik diep moest instappen. Ik stond in de bak en vond dat de douchekop nu wel erg hoog hing en de kracht van de stralen wel erg zwak was. Voor ik het wist liep de cabine vol met water en probeerde ik boven te blijven.
KLEIN MEISJE
Ik was met mijn familie in een oud, onbekend, huis. Het huis had donkere oude muren en er lag een typisch tapijt op de vloer. Er stond een grote fauteuil in de ruimte en er brandden ouderwetse lampjes. Niks herkende ik aan deze omgeving, maar het voelde als thuis. We zouden op vakantie gaan en iedereen was spullen aan het inpakken. Ik had mijn tas nog niet ingepakt, terwijl iedereen al klaar was. Dat is niks voor mij. Ik overwoog zelfs om alleen maar mee te nemen wat ik op dat moment aan had. Er liep een meisje rond, met korte bruine haren en sproetjes in haar gezicht. Ze voelde zo bekend. Ik realiseerde me dat ik mezelf ontmoette toen ik klein was. Ik omhelsde haar en wilde haar op haar gemak stellen. Ik wilde dat ze zich veilig zou voelen. Ze zou meegaan op vakantie. We besloten een dag later te vertrekken. Ik ging eindelijk mijn spullen inpakken.
MANNEN MET HOGE HOED
Tijdens een weekendje weg sliepen we in een hotel. Ik kon niet in slaap komen. Maar ik moet op een gegeven moment even in slaap zijn gedommeld. Ik deed mijn ogen weer open en schrok toen ik om mijn bed allemaal mannen met een hoge hoed zag staan. Ze stonden over mij heen gebogen. Ze zeiden niks. Ze deden niks. Het was alsof zij over mij waakten en ik dood was. Ik kon me niet bewegen, lag verstijfd in het bed. Ik keek naar links, waar Nordy lekker lag te slapen. Ik probeerde geluid te maken, maar er kwam niks uit. Ik probeerde mijn arm te bewegen, maar het lukte niet. Uiteindelijk heb ik al mijn moed bij elkaar geraapt, mijn angst omgezet in daadkracht en ik schreeuwde. Ik sloeg mijn arm naar links om Nordy wakker te maken. De mannen verdwenen in het niets. En Nordy vroeg zich af waarom ik aan het schreeuwen was en waar hij die klap aan had verdiend.
ZELDZAAM GEBRUIKSVOORWERP
Mijn schoonmoeder had een heel oud gebruiksvoorwerp; een houten handvat met daarop drie scharen. Het was zeldzaam en het had haar veel geld gekost. Het was onduidelijk hoe het gebruikt moest worden. Ik zat met de scharen te spelen en trok ze kapot. Om het goed te maken ging ik naar de museumwinkel waar het gekocht was en ik vroeg om een identiek exemplaar. De man werkte moeizaam mee. Uiteindelijk vond hij een mini exemplaar. Ik vroeg of hij een grotere kon vinden en na veel getreuzel trok hij die uit een vitrine. Ik wilde dat dezelfde gravure op het handvat zou komen te staan als op het exemplaar van mijn schoonmoeder. Ik moest uren in de hal wachten. Daarna ging de man nog een kop koffie halen... Ik heb er heel wat geduld voor moeten opbrengen. Uiteindelijk moest ik afrekenen. Ik wist dat het zeldzame ding een fortuin zou kosten. Voor het voorwerp rekende hij € 20,- en voor de gravure een tientje.
FAMILIEFOTO
Ik zou met de hele familie een groepsfoto gaan maken bij een boom aan het water. Ik instrueerde iedereen hoe en waar ze het beste konden gaan staan. Het was een chaos. Ik moest iedereen steeds opnieuw bij elkaar verzamelen. Twee familieleden klommen aan de linkerkant over een hek met prikkeldraad, terwijl ik aan de rechterkant het hek opendeed en daar doorheen liep. Op dat moment vloog er een vliegtuig over en hoorden we een enorm kabaal. De tijd werd vertraagd. Alles gebeurde in slow motion. Mijn tante draaide haar hoofd naar mij toe en uit haar lipbewegingen kon ik opmaken dat ze riep dat er bommen uit het vliegtuig vielen. Op dat moment viel er een enorme zwarte bol, met drie gaten aan de bovenkant (een bowlingbal), op het gras. De bom kwam vlakbij ons terecht, maar ging nog niet af. Ik wachtte tot ik de bom hoorde afgaan, maar de knal kwam niet. Ik rende naar de rest van de familie om ze te waarschuwen. Ondertussen stortten er meerdere vliegtuigen en wrakken in de straat waar ik rende, vlak voor m'n neus. Ik rende een winkel in, waar een deel van mijn familie was. We keken door de ruit naar buiten en zagen een groot vliegtuig neerstorten en rakelings langs het pand glijden, totdat het tot stilstand kwam.
MIJN VADER
Ik was in een onbekend huis, maar in mijn droom woonde ik daar. De badkamer was bezet door mijn vader, dus ik moest wachten voordat ik kon douchen. Een jongetje belde aan. Hij vroeg naar mijn vader, want hij had samen met hem geleerd voor een toets. Het jongetje was erg zenuwachtig en wilde van mijn vader horen dat het hem ging lukken. Maar omdat mijn vader in de badkamer was, zei ik dat hij nu even geen tijd voor hem had. Ik zei tegen het jongetje dat hij zich geen zorgen hoefde te maken en dat ik zeker wist dat hij de toets zou halen. Dat stelde het jongetje gerust. Ik vroeg of het jongetje wat wilde drinken. Hij wilde een glas Cola. Maar toen ik de koelkast opendeed bleek deze bijna leeg te zijn. Een klein restje Cola zat nog in de fles, verstopt in de groentelade. Ik zocht daarna naar een glas, wat niet makkelijk te vinden was.
Een ander jongetje kwam aan de deur met hetzelfde verhaal. Ik bood hem ook wat te drinken aan, maar zei dat hij het zelf even uit de koelkast moest pakken. Toen kwam Mitch Buchannon* binnen via de voordeur, gekleed in een roze t-shirt. En ik dacht dat hij al die tijd in de badkamer was geweest.
*Voor degenen die deze naam niet kennen: hij speelde in de serie Baywatch in de jaren '90.