Hebbes

Met mijn zus speelde ik ‘Hebbes’, het insectenspel waarbij je een plastic vlieg met een vangnetje moet vangen zodra de dobbelsteen de vlieg toont. Wie als eerste de vlieg vangt, wint. Steeds fanatieker werden we. Met een harde klap sloegen we onze vangnetjes op tafel. We lieten niet meer los. Wie zou er het eerste opgeven? Seconden gingen voorbij toen ik ineens vanuit mijn ooghoek de vlieg in alle rust op tafel zag zitten, stilletjes lachend om onze blinde overwinningsdrang. Mijn ogen draaiden van de vlieg terug naar onze netjes. En daar lag, in alle onschuld, de dobbelsteen.

Onvergetelijke dag

Over elk detail was nagedacht. De datum, de jurk, de locatie, de muziek, de mensen. We wilden getrouwd worden door iemand die wij kenden, zodat onze namen goed uitgesproken zouden worden en het verhaal niet te formeel zou zijn. En daarom kozen we voor een oom met leuke humor, die bevoegd was als ambtenaar van de burgelijke stand. Hij was zenuwachtig en tijdens het diner had hij zich moed ingedronken. De ceremonie begon daarna en al snel werd duidelijk dat zijn tekstblad overbodig was. Onze namen leken in de verste verte niet op hoe ze moesten klinken. De rest van het verhaal was onverstaanbaar door zijn dubbele tong en hij vergat de trouwringen. Het publiek greep in en riep ‘ringen!’. Er klonk een hard gevloek door de microfoon en daarna liet hij de rest aan ons over. Een onvergetelijke dag.